DEKENUS, Joannes e Societate Jesu. Observationes Poeticae, Exemplis Illustratae. Editio altera auctior & emendatior. Antverpiae: Apud Michaelem Cnobbarum, 1688.
Dekenus, 1688
[p. 219-220] Concessio aliarum rerum seu remotio poetica.
BUCHNER, Augusti. De Commutata Ratione Dicendi. Libri Duo: Quibus in fine adjuncta Dissertatio gemina De Exercitatione Styli. Lipsiae [Leipzig]: Impensis Martini Gabrielis Hübneri, Excudebat Joh. Henr. Richterus, 1689.
Buchner. 1689
[pp. 374-375] Concessione: Durum quidem, nemini prorsus credere; sed haec certissima ratio est ad cauenda mala quam plurima. Magno quidem studio & infinitis laboibus paraur litterarum eruditio; sed nihil ea dulius ac jucundius est.
POMEY, François. Novus candidatus rhetoricae seu Aphthonii Progymnasmata in meliorem formam redacta usumque. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1659.
POMEY, François. Novus candidatus rhetoricae, altero se candidior comtorque, non Aphthonii solum Progymnasmata ornatius concinnata sed Tuliana etiam Rhetoricae praecepta clarius explicata repraesentans studiosis eloquentiae candidatis. Accessit nunc primun dissertatio de Panegyrico. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1678.
Pomey, F. 1659; 1678.
[1659, p. 73; 1678, p. 195] Concessio, figura est, cum videmur, etiam aliquid iniquum, vel pati, vel adversario concederé, fiducia causa; quod nimirum, illa etiam parte concessa, nos superiores fore confidamus. Hac autem figura eleganter, & plerumque utimur, cum ab uno ad aliud transeundum nobis est.
Le JAY, Gabriel François. Ars Rhetorica ad Tullinam rationem exacta, in qua praecepta et exempla complectuntur, quae ad oratoriam facultatem pertinent. Venetii: Ex typographia Balleoniana Superiorum Permissu, ac Privilegiis, 1748.
Le Jay. 1748
[p. 159] Quid est concessio? Est figura, qua orator aliquid etiam iniquum, fiducia causae suae adversario videtur concederé. Est autem concessio illa vel seria, cum, parte aliqua concessa, sperat orator se in reliquis fore superiorem, vel ironica cum res concessa invidiam conflare potest adversario. (…) p. 160 Delectat autem in primis cocessio, cum id, quod conceditur, adversario nocet. (…) Habet etiam multam gratiam haec figura, cum id adversario conceditur, quod negari non potest, ut alia meliora & majoris momento subjiciantur. (…) Sunt autem illae, quibus figuram illam Tullius adhibet, formulae: esto, verum fac, verum esto, patior non moleste. Vt tibi concedam, sed jerit ad bellum, &c. si tita sane, sed hinc sint parta omnia, hoc do tibi & concedo, tamen de meo jure cedam, ita fac, &c.
Du CYGNE, Martin R. P. Ars rhetorica. Leodii [Liège]: Excudebat vidua S. Bourguignon, suae Celsitudinis necnon Majoris Collegii Typographus, 1789.
Du Cygne. 1789
[p. 304] Quid est concessio? Est figura, qua videmur etiam aliquid iniquum vel pati, vel adversario concedere, fiducia causa. (…) p. 305 Haec figura non parum habet jucunditatis cum ironiae juncta est. (…) Vel cum aliquid imminuit orador, ut quae dicturus est graviora videantur. (…) Interdum concessio fit quasi per dissimulationem, & est artificiosa quaedam probatio. (…) p. 306 Caeterum concessio frequenter exprimitur particulis.