POMEY, François. Novus candidatus rhetoricae seu Aphthonii Progymnasmata in meliorem formam redacta usumque. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1659.
POMEY, François. Novus candidatus rhetoricae, altero se candidior comtorque, non Aphthonii solum Progymnasmata ornatius concinnata sed Tuliana etiam Rhetoricae praecepta clarius explicata repraesentans studiosis eloquentiae candidatis. Accessit nunc primun dissertatio de Panegyrico. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1678.
Pomey 1659 y 1678
[1659, p. 102; 1678, 220] Licentia figura est, qua utitur orator cum ea quae gravia dictu sunt, aut periculosa, magna libertate dicturum se profitetur.
Le JAY, Gabriel François. Ars Rhetorica ad Tullinam rationem exacta, in qua praecepta et exempla complectuntur, quae ad oratoriam facultatem pertinent. Venetii: Ex typographia Balleoniana Superiorum Permissu, ac Privilegiis, 1748.
François Le Jay, Ars Rhetorica, 1748
[p. 157] Quid est licentia? Est figura, qua orator pro jure suo dicit aliquid audacius apud eos, quos vereri ac metuere debet.
[p. 158] Vsurpatur haec figura ad ostendendam fiduciam. (…) Valet ad insultandum adversario. (…) Ad objurgandum etiam utilis est. (…) Interdum asentationi deservit.
Du CYGNE, Martin R. P. Ars rhetorica. Leodii [Liège]: Excudebat vidua S. Bourguignon, suae Celsitudinis necnon Majoris Collegii Typographus, 1789.
[p. 302] Quid est licentia? Est orationis libertas, atque fiducia liberius affectum mentis exprimens. (…) Usurpatur 1. Cum apud eos, quos vereri aut metiere debet orador, tamen aliquid pro suo jure dicit, quod eos minime offendat. (…) 2. Valet ad cmminandum. (…) 3. Valet ad fiduciam ostendendam.
[p. 303] 4. Valet ad insultandum adversario. (…) 5. Valet ad commovendum. 6. Valet ad adulandum.