Retórica y ficción narrativa de la Ilustración a los romanticismos

Subjectio. Recepción textos latinos

DEKENUS, Joannes e Societate Jesu. Observationes Poeticae, Exemplis Illustratae. Editio altera auctior & emendatior. Antverpiae: Apud Michaelem Cnobbarum, 1688.

Dekenus, 1688

[p. 232]   Est subjecta percunctationi responsio.


POMEY, FrançoisNovus candidatus rhetoricae seu Aphthonii Progymnasmata in meliorem formam redacta usumque. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1659.

POMEY, François. Novus candidatus rhetoricae, altero se candidior comtorque, non Aphthonii solum Progymnasmata ornatius concinnata sed Tuliana etiam Rhetoricae praecepta clarius explicata repraesentans studiosis eloquentiae candidatis. Accessit nunc primun dissertatio de Panegyrico. Lugduni [Lyon]: Apud Antonium Molin, 1678.

Pomey  1659 y 1678,  Candidatus eloquentiae.

[1659, p. 120, 1678, p. 233] Subiectio figura est, qua orator vel interrogat seipsum et respondet sibi, vel cum alium interrogat, non expectat responsum, sed aliud de suo addit.


Le JAY, Gabriel François.  Ars Rhetorica ad Tullinam rationem exacta, in qua praecepta et exempla complectuntur, quae ad oratoriam facultatem pertinent. Venetii: Ex typographia Balleoniana Superiorum Permissu, ac Privilegiis, 1748.

Le Jay  Ars Rhetorica, 1748

[p. 118]  Quid est subjectio? Est figura, qua orator, vel interrogat seipsum, & respondet sibi, vel cum alium interrogavit, non expectat ejus responsum, sed aliud addit de suo. (…) Quis est usus hujus figurae? Vsurpatur illa maxime in amplificatione cum ad laudem, tum ad vituperium, seu cum urgetur adversarius, aut suadetur aliquid vel dissuadetur.


Du CYGNE, Martin R. P.  Ars rhetorica. Leodii [Liège]: Excudebat vidua S. Bourguignon, suae Celsitudinis necnon Majoris Collegii Typographus, 1789.

Du Cygne 1789

[p. 275] Quid est subjectio? Est figura, qua orador vel interogat seipsum, & respondet sibi; vel cum alium interrogavit, non expectat ejes responsum, sed aliquid de su addit. (…)
[p. 276] Animadverte perfectam illam esse subjectionem, quae tribus constat: propositione, enumeratione seu remotione, conclusione. (…)
[p. 277] Haec figura plena est exornationis, usurpaturque ad amplificationem vel in laude, vel in vituperio, aut cum aliquid urgemus, suademus, aut dissuademus: denique cum docemus, aut refellimus.